Vanomobiler Lisa ging deze zomer voor het eerst op stap met een campervan!

woensdag 05 mei 2021

Deze zomer maakten wij onze allereerste campervanreis. Ikzelf ben een kampeerder in hart en nieren, maar mijn lief heeft er heel wat minder ervaring mee. Deze reis begon dus als een immens camperexperiment, een groot avontuur en zelfs een mini relatietest, maar draaide uit tot de reis van ons leven. We fietsten door hoofdsteden en bergen, we klommen naar burchten en doorheen kloven, we zwommen in zeeën, rivieren en meren, we wandelden door bossen, velden, dorpen en steden, we reden over snelwegen, ferries en steile bergpaadjes en sliepen doorheen hittegolven en vreselijk enge onweren. Want met een campervan kan het allemaal.

30 dagen onderweg, 5500km op de teller en 9 landen doorkruist. We brachten dus veel kilometers en veel uren door in de camper, maar dat vonden we helemaal niet erg, integendeel. Reizen in een campervan is immers heel aangenaam en comfortabel. Je zit wat hoger dan de gewone personenwagens en hebt daardoor een ruim zicht op de omgeving. We kozen secundaire wegen die door prachtige landschappen slingerden. We hadden onze voorraad muziek en podcasts mee en genoten vooral van de omgeving.

Die totale vrijheid kwam heel goed uit toen we geconfronteerd werden met de coronarealiteit. In Dubrovnik hadden we graag de ferry genomen naar Italië. De groene, oranje en rode kleuren op de kaart van Europa flikkerden toen al erger dan op een doorsnee kermis. Hoewel we dagelijks bezig waren met de opvolging van alle verschillende, vaak anderstalige websites en corona updates, bleek dat toch geen garantie voor een vlot verloop van de reis. Italië veranderde last minute zijn maatregelen en we waren plots niet langer welkom op de ferry. Toen mochten we echt onze pollekes kussen dat we onze campervan bijhadden. We maakten gewoon rechtsomkeer en reden terug door Kroatië, we pikten nog tal van mooie bezienswaardigheden mee en reden zo via Slovenië, toch nog Italië binnen.

Dat we geen eigen sanitair of elektriciteit bijhadden, vonden we eigenlijk niet erg. We gaven immers beide de voorkeur aan campings in plaats van camperplaatsen of wildkamperen. We hielden van de ontspannen sfeer van die kleine en rustige campings en de faciliteiten die het met zich meebracht. Deze zomer hadden we wel de luxe dat er weinig toeristen onderweg waren waardoor we vaak de beste plekjes konden kiezen, zelfs zonder reservaties. We vonden de mooiste campings met de prachtigste zeezichten en meest adembenemende sterrenhemels. Dat was telkens opnieuw zo’n euforiemoment.

Het is heerlijk om elke avond te kunnen eindigen op je eigen privé terras met privé zicht. Of we nu gingen uit eten of zelf kookten, we eindigden altijd in onze campingstoeltjes met een glaasje rosé of een biertje, onder onze lampionnetjes en een fantastische sterrenhemel zoals je ze bij ons niet ziet. Genietend van de lange, warme avonden op ons terrasje, manilden we over de hele reis één oneindige boom. Geweldig toch! Maar wat ik het meeste mis van die reis is het slapen in het pop-up dak, het koele nachtbriesje voelen, de sterren zien schitteren tegen de zwarte hemel, de krekels op de achtergrond (of voorgrond) horen krekelen, samen met de zon wakker worden, eindeloos liggen soezen om dan buiten te ontbijten met een koffie in de hand en de voetjes in het gras. Dat is echt vakantie. En op deze roadtrip, werd het een zalige realiteit. Relatietest doorstaan, avontuur overwonnen en vooral camperexperiment geslaagd, zelfs meer nog: voor herhaling vatbaar.